दूर मनोऱ्यात...

वादळला हा जीवनसागर -अवसेची रात
पाण्यावर गडबडा लोळतो रुसलेला वात

भाम्बावूनी अभ्रांच्या गर्दीत गुद्मरल्या तारा
तडतडा फाडतो उभे शीड वारा

पिंजुनिया आयाळ गर्जती लाटा भवताली
प्रचंड भिंगापरी फुटते जळ आदळुनी खाली

प्रवासास गलबते आपुली अशा कालराती
वाव्तालीतील पिसाप्रमाणे हेलावत जाती.
परंतु अंधारात चकाके बघा बंदरात
स्तंभावरचा प्रकाश हिरवा तेजस्वी शांत

किरणांचा उघडून पिसारा देवदूत कोणी
काळोखावर खोडीत बसला तेजाची लेणी
उज्जवल त्याची पहा प्रभावळ दूर मनोऱ्यात
अन लावा र्हुदयात सख्यानो,आशेची वात.