Wednesday, July 15, 2009

''कणा''

''ओळखलत का सर मला-''पावसात आला कोणी
कपडे होते कर्दमलेले,केसांवरती पाणी
क्षणभर बसला नंतर हसला बोलला वरती पाहून
'गंगामाई पाहुनी आली गेली घरट्यात राहून
माहेरवाशीण पोरीसारखी चार भिंतीत नाचली
मोकळ्या हाती जाईल कशी-बायको मात्र वाचली
भिंत खचली चूल विझली होते नव्हते नेले
प्रकाश म्हणून पापण्यांमध्ये पाणी थोडे ठेवले.
कारभारणीला घेवून संगे सर आता लढतो आहे
पडकी भिंत बांधतो आहे चिखल गाळ काढतो आहे
खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला,
'पैसे नको सर जरा एकटेपणा वाटला-
मोडून पडला संसार तरी मोडला नाही कणा
पाठीवरती हात ठेवून नुसते लढ म्हणा;'

Tuesday, July 14, 2009

कोलंबसाचे गर्वगीत.

हजार जिव्हा तुझ्या गर्जु दे प्रतिध्वनीने त्या
समुद्रा,डळमळू दे तारे
विराट वादळ हेलकावू दे पर्वत पाण्याचे
ढळू दे दिशाकोन सारे

ताम्रसुरा प्राशुनी मातु दे दैत्य नभामधले
दडू द्या पाताळी सविता
आणित्यांची ही अधिराणी दुभंग धरणीला
कराया पाजळू दे पलिता

की स्वर्गातून कोसळलेला ,सूड-समाधान
मिळाया प्रमत्त सैतान
जमवुनी मेळा वेताळांचा या दर्यावरती
करी हे तांडव थैमान

पदचुता तव भीषण नर्तन असेच चालू दे
फुटू दे नभ माथ्यावरती
आणि तुटू दे अखंड उल्का वर्षावत अग्नी
नाविका न कुठली भीती

सहकार्यानो,का ही खंती जन्म खलाशांचा
झुंजण्या अखंड संग्राम
नक्षत्रापारी असीम नीलामध्ये संचरावे
दिशांचे आम्हाला धाम

काय सागरी तारू लोटले परताया मागे
असे का हा अपुला बाणा
त्याहून घेवू जळी समाधी सुखे,कशासाठी
जपावे पराभूत प्राणा

कोट्यावधी जगतात जीवाणू जगती अन मरती
जशी ती गवताची पाती,
नाविक आम्ही परंतु फिरतो सात नभांखाली
निर्मितो नाव क्षितिजे पुढती

मार्ग अमुचा रोखू शकती ना धन ना दारा
घराची वा वितभर कारा
मानवतेचे निशाण मिरवू महासागरात
जिंकुनी खंड खंड सारा

चला उभारा शुभ्र शिडे ती गर्वाने वरती
कथा या खुळया सागराला
''अनंत आमुची ध्येयासक्ती अनंत अन आशा
किनारा तुला पामराला''

Monday, July 13, 2009

दूर मनोऱ्यात...

वादळला हा जीवनसागर -अवसेची रात
पाण्यावर गडबडा लोळतो रुसलेला वात

भाम्बावूनी अभ्रांच्या गर्दीत गुद्मरल्या तारा
तडतडा फाडतो उभे शीड वारा

पिंजुनिया आयाळ गर्जती लाटा भवताली
प्रचंड भिंगापरी फुटते जळ आदळुनी खाली

प्रवासास गलबते आपुली अशा कालराती
वाव्तालीतील पिसाप्रमाणे हेलावत जाती.
परंतु अंधारात चकाके बघा बंदरात
स्तंभावरचा प्रकाश हिरवा तेजस्वी शांत

किरणांचा उघडून पिसारा देवदूत कोणी
काळोखावर खोडीत बसला तेजाची लेणी
उज्जवल त्याची पहा प्रभावळ दूर मनोऱ्यात
अन लावा र्हुदयात सख्यानो,आशेची वात.